Wielokrotnie spotkać można mity i legendy o różnego typu stworach. Najczęściej określa się je wtedy mianem postaci i stworów folklorystycznych. Różnią się one od stworów fantastycznych tym, że na początku istniały w przekazach ustnych, licznych bajaniach, legendach, wierzeniach. Miały one za zadanie odstraszać niektóre osoby od na przykład chodzenia po ciemnym lesie samemu itp. Jednocześnie wiązało się to częściowo z okresem wierzeń w czarownice, chodzące po ziemi demony, diabły itp. Trzeba tutaj jednakże zaznaczyć, że owe postacie wielokrotnie przyjmowały różne imiona zależnie od miasta bądź regionu, w którym opowiadaną daną legendę. Dopiero badając historię całą danego stworzenia można porównać go do innego, znanego w innym regionie i stwierdzić, która wersja była pierwsza. Wśród licznych różnego typu stworów folklorystycznych między innymi na pewno należy wymienić takie, jak: gryf, Bazyliszek, wampiry, trolle, wilkołaki, gremliny, gobliny, duchy, elfy, chowańce, gnomy, krasnoludki i krasnoludy, ogry i wiele innych.

Wampiry

Są to istoty, które najczęściej żywią się ludzką krwią. Wyruszają w tym celu na polowania. Wyróżnia się też wersje łagodniejsze, „wampiry wegetariańskie”, które zadowalają się krwią zwierząt, aby nie ranić ludzi. Wampiry są prawie nieśmiertelne. Posiadają ludzką postać, ale charakterystyczne wydłużone kły. Mogą posiadać zdolności paranormalne, jak czytanie w myślach, przewidywanie przyszłości, telekinezę czy lewitację i wiele innych. motyw ten wielokrotnie wykorzystywany jest w literaturze i filmie, czasami też w sztuce (na przykład w malarstwie). Czasami wyróżnia się też dhampiry, które są mieszańcami, wampirami półkrwi. Rodzą się one z ludzkiej matki i wampirycznego ojca. Należą one do folkloru cygańskiego.

Wilkołaki

Występują one przede wszystkim w mitologii słowiańskiej i germańskiej. Ich motyw wykorzystywany jest często w literaturze, sztuce (głównie malarstwo), jak i w filmach. Jest to człowiek, który przekształca się w wilka. Zależnie od założenia robi on to albo na własne życzenie i kiedy chce, albo też każdego wieczoru po zachodzie słońca lub tylko w czasie pełni, ale na całe te trzy doby. Najczęściej wilkołakiem stać się można poprzez rzucony uroku lub po ukąszeniu przez innego wilkołaka. Wielokrotnie mówi się też o walce wilkołaków z wampirami. Dla obu głównym źródłem pożywienia są ludzie. Zdjęcie klątwy z takiego wilkołaka nie zawsze jest możliwe.

Gnom

Jest to istota o niskim wzroście, która głównie mieszka pod ziemią. Czasami określa się tym mianem również krasnoludki, ale to jednak nie to samo. Określa się je również jako żywiołami, czyli jedne z ważniejszych z duchów żywiołu ziemi. Potrafiły się one poruszać pod ziemią z równą łatwością, jak ludzie po ziemi. Jednocześnie nigdy nie wychodziły na światło dzienne, ponieważ promienie słoneczne zamieniają gnomy w kamień. Przede wszystkim spotyka się je w utworach J.R.R. Tolkiena, jak „Księga zaginionych opowieści”.

Elf

Stworzenia te pochodzą z mitologii germańskiej. Na początku były one mnieszymi bożkami natury i płodności. Potem przedstawiano je jako chochliki i duszki leśne lub wodne. Są one małe, mają młodzieńczy wygląd w ludzkiej postaci i wielkiej piękności. Żyją w lasach, źródłach, studniach lub pod ziemią, chociaż to ostatnie rzadko. Są długowieczne. Posiadają też wiele różnych magicznych mocy. Najczęściej opisywane są ze spiczastymi uszami, długimi włosami, pięknym i melodyjnym głosem, umiejętnościami łuczniczymi i w ogóle w zakresie walki.

Sirin

Inaczej określa się go też jako syrin. Jest to istota z rosyjskich podań ludowych. Najczęściej jest ona przedstawiana jako ptak z głową i piersiami pięknej kobiety. Podobno żyją one na ziemi indyjskiej, blisko raju bądź też w okolicach Eufratu. Śpiewają one pieśni, które mówią o szczęściu w przyszłości. Siriny są często utożsamiane z syrenami, które są niebezpieczne dla tych, kto ich słucha, ponieważ zapomina o ziemskim życiu, spieszy za nimi i umiera. Symbolizują one raczej smutek, cierpienie i rozpacz.

Troll

Są to baśniowe stwory ze skandynawskich wierzeń ludowych, które wyglądem przypominają człowieka, a wywodzą się z mitologii nordyckiej. Są one niezwykle stare, brzydkie, złośliwe, mało inteligentne. Można je podzielić na trolle olbrzymy, skrzaty i karły. Największe trolle porastały lasem. Mieszkały w lasach, górach, jaskiniach. Wyrządzały szkody ludziom i zwierzętom. Podobne były trochę do orków, ale większe, silniejsze i agresywniejsze. Między innymi zajmowały się też wydobywaniem i gromadzeniem złota, srebra i innych kosztowności. Były chciwe i skąpe. Nie znoszą światła słonecznego.