Ruch Rastafari to ruch duchowej świadomości zapoczątkowany w latach trzydziestych dwudziestego wieku na Jamajce. Wywodzi się on z walk o równoupranienie rasowe, jakie toczyły się wówczas na Jamajce. Głównym założeniem ruchu jest wiara, że najwyższy bóg Jah jest duchem, któ®y objawia się ludziom w różnych postaciach, między innymi w osobie Ras Tafari Makkonena, etiopskiego króla znanego również jako Haile Selassie I. Głownym przesłaniem i mottem ruchu rastafairańskiego jest przesłanie wygłoszone przez cesarza i głoszące, że według niego pokój na świecie zapanuje dopiero wówczas, kiedy kolor ludzkiej skóry będzie miał nie większe znaczenie niż kolor oczu w ocenach innych ludzi i ich wartości. Stąd też podatnym gruntem dla rozwoju ruchu rastafari było środowisko walk o równoupranienie rasowe na Jamajce. Członkwoei ruchu rastafari uważają za obraźliwe określanie ruchu mianem rastafarianizmu, gdyz według nich wszelkie wyrazy zakońcozne na –izm istnieją tylko po to by wprowadzac podziały. Symbole ruchu to przede wszystkim Lew Judy, który symbolizuje nieustraszoność Ras Tafariego, kolory: zielony, żółty i czerwony oznaczaja kolejno Afrykę, zagarnięte przez kolonizatorów złoto i krew. Dredy to symbol Lwa Judy, czyli niezłomnego ducha i nieustraszoności.