Megadeth – jest amerykańską grupą muzyczną, powstałą w kwietniu 1983 roku w Los Angeles, w Kalifornii. Swoje powstanie zawdzięcza Dave’owi Mustaine’owi i Dave’owi Ellefson’owi. Nazwa zespołu to angielskie określenie hipotetycznej jednostki miary, oznaczającej ilość ofiar, które straciły by życie w wyniku eksplozji nuklearnej. Grupa jest uważana za reprezentujących style takie jak thrash metal, z elementami speed metalu, heavy metalu i metalu progresywnego, niekiedy również pop-rocka.

Jeśli liczyć rozpoznawalność grupy w przełożeniu na ilość sprzedanych płyt, to całkowity nakład ze sprzedaży wszystkich albumów grupy wyniósł ponad 38 milionów sztuk na całym świecie. Zespół ma na kącie sześć platynowych płyt i kilka nominowanych do nagród Grammy, z których nagrodę otrzymała jedna. Znawcy tematu oraz fani, w odniesieniu do tej formacji używają określania Wielkiej Czwórki, do której Megadeath należy obok takich jak Metallica, Slayer oraz Anthrax. Muzyka Megadeth to zdecydowanie dynamiczne kompozycje z bardzo szybkimi i agresywnie granymi riffami gitar. Frontman grupy, czyli Dave Mustaine, posiada również, obok charakterystycznego stylu gry na gitarze, dobrze rozpoznawalny wokal.

Dave Mustaine współtworzył początki zespołu Metallica, jednak Wiosną 1983 roku, ze względu na nadużywanie alkoholu i narkotyków, wyrzucono go z zespołu Metallica. Muzyk zdecydował wtedy wziąć sprawy we własne ręce i postanowił utworzyć własny zespół, w którym mógłby być liderem. Wkrótce poznany przez niego basista David Ellefson, jak również gitarzysta Greg Handevidt i perkusista Dijon Carruthers, założyli wspólnie w Los Angeles band o nazwie Megadeth.
Wkrótce perkusistę zastąpił Lee Rausch, podczas gdy Mustaine wciąż rozglądał się za wokalistą, by wraz z upływem raptem pół roku zdecydować się samemu stanąć za mikrofonem. Już w 1984 roku zespół rusza w pierwsze tournee, podczas którego na drugiej gitarze grał sam Kerry King ze Slayera. Lee Raush również nie zagościł długo w Megadeath, zostając zastąpionym przez Gara Samuelsona. Wkrótce też do Megadeth przyłączył się wybitny jak się później okazało, gitarzysta Chris Poland. W tym składzie udało się Megadeth nagrać demo pod tytułem Last Rites. Towarzyszył temu kontrakt, na trzy albumy, z wytwórnią Combat Records. Do legend urosło 8000 dolarów otrzymane dla zespołu w roku 1985, od wytwórni Combat Records, kapitał przeznaczony na nagranie i wyprodukowanie debiutanckiego albumu. Jednak narkotyki i alkohol szybko pochłonęły ten budżet i zespół został zmuszony by zwolnić producenta i nagrać album samodzielnie. O dziwo niskobudżetowa produkcja Killing Is My Business… and Business Is Good! pojawiła się jednak, i to w 1985 roku, a co jeszcze lepsze, album przyjęto nadzwyczaj dobrze, określony mieszanką thrash i speed metalu.
Ciekawostką – gratką dla fanów metalu jest z kolei historia utworu These Boots Are Made for Walking, czyli coveru utworu Nancy Sinatra, przy czym tekst został przez Mustaina zmieniony. Na temat utworu odezwał się Lee Hazlewood, oryginalny autor, twierdząc, że lider Megadeath zmienił tekst utworu na „vile and offensive”, żądając jednocześnie, aby utwór znikł z albumu. Pod groźbą procesu sądowego, usunięto ten utwór z wydawnictw sprzed 1995 roku. A gratka – ciekawostka dlatego, że w roku 2002 ukazała się reedycja albumu zawierająca część piosenki, chociaż częściowo ocenzurowanym. .

Pierwsza trasa Megadeath po Kanadzie i Stanach Zjednoczonych odbyła się latem 1985 roku, jako promo debiutanckiego albumu z jednej strony, a z drugiej supportując zespół Exciter. Członkowie nie ustrzegli się jednak nieprzewidzianych zdarzeń, bowiem Chris Poland opuścił niespodziewanie zespół tuż przed tournee. Jego miejsce zajmuje wtedy Mike Alberta, ale wyłącznie na czas koncertów, ponieważ Poland powraca do Megadeth jeszcze w październiku 1985.

Pod koniec 1986 roku ukazuje się album Peace Sells… but Who’s Buying?, by roku następnego otrzymać status platyny, sprzedany w zawrotnej wielkości miliona egzemplarzy. Płyta została okrzyknięte dziełem dziejowym, najlepszym dziesięciolecia oraz wpływającym na losy muzyczne metalu. MTV puszcza teledyski Peace Sells, wysoko plasującego się w rankingach. W tym czasie i od tego albumu po następne, artworki na płyty wykonuje Ed Repka. Zespół ponadto zostaje zaliczony do Wielkiej Czwórki Thrash Metalu. Dobry wiatr wiele wtedy dla Megadeath, więc zespół rusza w trasę, w trakcie której Mustaine wyrzucił z zespołu perkusistę i gitarzystę, obu za sprawą ich uzależnień.

W lutym 1988 roku ukazuje się nowy album formacji So Far, So Good… So What!, zdobywając status platynowej płyty w Stanach Zjednoczonych. Krytycy przyjmują album źle, pojawiały się zarzuty o braku koncepcyjnej jedności czy o „muzycznym kąsaniu”, by wreszcie krytyka nazwała album infantylnym.
Tym nie mniej w lutym 1988 roku Megadeth rusza z trasą światową promującą So Far, So Good… So What!, by później przystąpić do następnej płyty.

24 września 1990 roku, po raz pierwszy świat usłyszał Rust in Peace. Album zbiera całkiem niezłe recenzje jako najmocniejsza muzyczna próba ze strony Megadeth. Album sprzedaje się następnie w liczbie przeszło miliona sztuk w samym USA, zyskując nominacje do Grammy w 1991 i 1992 roku. Kapela tymczasem rusza w trasę.

14 lipca 1992 roku ukazuje się bardzo udane wydawnictwo spod szyldu Megadeath, mianowicie Countdown to Extinction, debiutujące w samej czołówce amerykańskiego Billboard Top 200 oraz brytyjskiej wersji rankingu. Płycie Countdown to Extinction Megadeath zawdzięcza status podwójnej platynowej płyty w Stanach i nominację do Grammy. W ślad za płytą, zespół rusza w nie mniej udaną trasę.

Zespół spędza większą część roku 1994 w sudio, by Po ośmiu miesiącach światło dzienne ujrzał album Youthanasia. Płyta ta to również sama czołówka na liście Billboard Top 200, zyskuje status złotej płyty w Kanadzie, a w Stanach osiągnął status platynowej, niemal błyskawicznie. Zwrócono od razu uwagę, że dzięki Maxowi Normanowi, utwory Megadeth ciągle ewoluują w stronę temp wolniejszych i nieco bardziej „komercyjnych”. Wówczas jednak chodzi o granie, zespół rusz w trasę.

17 czerwca 1997 roku ukazuje się Cryptic Writings, zajmując miejsce w pierwszej dziesiątce na liście Billboard Top 200, pokrywa się także złotem u USA. W kategorii Best Metal PerformanceUtwór numer pt. Trust jest nominowany do nagrody Grammy.

31 sierpnia 1999 roku ukazuje się płyta Risk, wyprodukowana przez Danna Huffa. Krążek zaskakuje szczególnie starych fanów Megadeth – album pomimo tego, że raczej rockowy, to zwraca uwagę na wpływy nurtów muzycznych zdecydowanie spoza metalu. Jakkolwiek sprzedany dobrze, to dla wielu album jest świadectwem swoistego wypalenia, lub po prostu słabości.

Powrót do korzeni ma miejsce 15 maja 2001 roku, wraz z płytą The World Needs a Hero. Następnie band rusza w trasę.

3 kwietnia 2002 roku, w związku z wypadkiem i potrzebą rekonwalescencji, Megadeth oficjalnie przestaje istnieć. Mustaine wyprzedaje swój sprzęt i materiały związane z zespołem, by…14 września 2004 roku wydać album The System Has Failed, siłą wydawnictwa Sanctuary Records. Krążek zyskuje ogromne uznanie ze wszech stron. Zespół w nowym składzie, według Mustaine’a – rusza w ostatnią trasę koncertową swej historii, po której lider grupy ma plan skoncentrowania się na karierze solowej.

Tymczasem W maju 2007 roku ukazuje się płyta pt. United Abominations. Według niektórych najlepszy zespołu od czasu wydania albumu Youthanasia. A zaledwie dwa lata później dochodzi do premiery następnego dzieła Megadeth, które nosi nazwę Endgame, zajmując dziewiąte miejsce listy Billboard.

1 listopada 2011 roku doszło do premiery nowego albumu, zatytułowanego Thirteen, czyli trzynasty album grupy. Natomiast po trasie, która odbyła się w ramach „Trzynastki” i po odrobinie relaksu, 23 kwietnia 2013 zadebiutował album Super Collider, wpierw jednak został wypuszczony jako singiel dostępny na iTunes.

22 stycznia 2016 roku nowy i kolejny album Megadeath został ukończony i wydany. Nazwa albumu to Dystopia.