Klasyfikacja ta została stworzona przez Hornbostela i Sachsa. Jest to swoisty podział instrumentów muzycznych, który po raz pierwszy został opublikowany w czasopiśmie „Zeitschrift fur Ethnologie” w roku 1914. System ten jest obecnie najpopularniejszym i najczęściej stosowanym względem podziału instrumentów muzycznych. Klasyfikacja ta została oparta na innym podziale, Victora-Charlesa Mahillona w 1888 roku. W tamtej klasyfikacji podziałem był rodzaj wibratora, a więc źródło dźwięku. Hornbostel i Sachs rozbudowali ten podział, dzięki czemu istnieje możliwość sklasyfikowania w ten sposób praktycznie każdego instrumentu na całym świecie. Ponadto klasyfikacja ta opiera się też na Klasyfikacji Dziesiętnej Deweya. Istnieje pięć podstawowych kategorii instrumentów zależnie od źródła dźwięku, które z kolei dzielą się na kolejne grupy zależnie od sposobu pobudzenia wibratora. I tak wyróżnia się idiofony (uderzane, szarpane, pocierane, dęte), membranofony (uderzane, szarpane, pocierane, dęte), chordofony (proste i złożone), aerofony (wolne i piszczałkowe), a także elektrofony.