KAT – jest polską grupą muzyczną, powstałą w Katowicach na przełomie roku 1979 i 1980. Grupę zakłada wówczas gitarzysta Piotr Luczyk oraz perkusista Ireneusz Loth. Zespół jest współcześnie klasykiem, prekursorem polskiej szkoły heavy i thrash metalu. „Wielkia Trójca Polskiego Metalu” to obok TSA i Turbo, właśnie Kat. Na przestrzeni lat zespół wypracowuje swoją własną niszę, oznaczoną też charakterystycznym brzmieniem inspirowanym m.in. pierwszymi płytami grupy Metallica. W roku 2004 zespół opuszcza Roman Kostrzewski tworząc swój projekt nazwany Kat&Roman Kostrzewski.

Warto na wstępie nadmienić, że muzyka Kata, jakkolwiek metalowa od początku, to z biegiem lat przeżywa dość miłą dla ucha ewolucję. Z czasem nie jest to już kiczowaty heavy metal środka lat osiemdziesiątych, ale prawdziwy, niczym nie skrępowany metal, szybki z jednej strony, a monumentalny z drugiej. Dowodzi tego chociażby fakt, że goszcząca w Polsce Metallica była pod ogromnym wrażeniem Kata, który grał przed nią support. To z pewnością dość nieoczekiwane, że za żelazną kurtyną dzieją się takie rzeczy. Kat jest zespołem wybitnym. Warto posłuchać na przykład płyty Bastard, która jest zagrana w bardzo nowoczesny jak na swoje lata sposób, do tego w sposób złożony. Kat zadziwia i prowokuje, ale ponad to zmusza też do myślenia samodzielnego. Piotr Luczyk i Roman Kostrzewski, mimo że zwaśnieni, potrafili jednak nagrać materiał, co tu dużo mówić – dla wielu kultowy.

Na przełomie 1980 i 1981 do zespołu dołącza basista Tomasz Jaguś, następnie drugi gitarzysta Ryszard Pisarski. W 1981 roku wokal zostaje obsadzony przez Romana Kostrzewskiego. Ostatecznie w roku 1984 ukazuje się Ostatni tabor / Noce Szatana, bardzo dobrze przyjęty na live w Jarocinie. W roku 1984 ukazuje się pierwsza płyta Kata, w ślad za nią trasa. W marcu roku 1986 ukazuje się płyta zatytułowana Metal and Hell, wydana także w Europie Zachodniej. Polska wersja opatrzona została tytułem 666. Pojawiają się wtedy pierwsze oskarżenia o szerzenie satanizmu.
Wkrótce z posady gitarzysty rezygnuje Wojciech Mrowiec. W roku 1987 ukazuje się 38 Minutes of Life, zarejestrowane w katowickim Spodku grając jako support słynnej Metalliki. Tego samego roku zespół występuje również na festiwalu Metalmania w roli supportu Running Wild, Helloween oraz Overkill.

W 1987 roku wychodzi płyta Oddech wymarłych światów, przyjęty bardzo dobrze przez publiczność i krytykę. Wkrótce potem następuje w zespole kryzys wewnętrzny i rozpad, który zapoczątkowuje konfliktem z menedżerem, Tomaszem Dziubińskim.

W roku 1990 Kat reaktywował się występując na Festiwalu w Jarocinie, co rejestruje Telewizja Polska, nagranie i trafia więc na wydaną w 1992 roku płytę Jarocin – Live. W 1993 roku ukazuje się płyta Bastard, znakomicie przyjęta przez publiczność i krytyków. Jest mowa o tym, że można by z niej zrobić trzy, co świadczy o umiejętnościach członków Kata. Następnie pojawiają się słynne Ballady, z Józefem skrzekiem na fortepianie. Muzycy pokazują na tej płycie swoje łagodniejsze oblicze.

W 1995 roku Roman Kostrzewski decyduje się wydać dźwiękową wersję publikacji Antona Szandora LaVeya, czyli Biblię Szatana. W nagraniu bierze też udział Piotr Luczyk, Jacek Regulski, a także Józef Skrzek. W październiku 1995 KAT wystąpuje w Zabrzu jako support Motorhead. W roku 1997 natomiast, odbywa się nagranie albumu Róże miłości najchętniej przyjmują się na grobach.

W 1997 roku grupa nagrywa album Szydercze zwierciadło, album nagrany, zmiksowany oraz zmasterowany przez Jacka Regulskiego. Ponadto w chórkach albumu śpiewają gościnnie Bartek Maciejowski i Katarzyna Kołodziej.

W 1998 roku ukazuje się kompilacja pod tytułem Czarne Zastępy – W Hołdzie KAT. Wersje utworów Kata prezentują tam takie zespoły jak Herm, Vader, Lux Occulta czy Behemoth. Tymczasem niesnaski między muzykami Kata doprowadzają do odejścia z zespołu Piotra Luczyka. Z kolei rok 1999 przynosi album Romana Kostrzewskiego zatytułowany Listy z Ziemi, Marka Twaina. Po czym Kat zawiesza działalność, bezpośrednim powodem zostaje śmierć Jacka Regulskiego. W 2001 roku z inicjatywy Kostrzewskiego powstaje projekt Alkatraz, wydając album pt. Error.

Reaktywacja Kata ma miejsce w roku 2002, wówczas to prezentuje się w trakcie trasy On tour again. Rok później Kat gra jako support przed Iron Maiden na Mystic Festival w Hali Ludowej we Wrocławiu, co odnajduje się na płycie.

W roku 2004 dochodzi do najistotniejszej zmiany w historii zespołu – zespół opuszcza Ireneusz Loth, a za nim Roman Kostrzewski. Oficjalnym powodem jest brak porozumienia, a ściślej sprawy linii wokalnych przygotowanych przez Kostrzewskiego na nową płytę Kata. Tymczasem jest to, jak się okazuje, coś znacznie większego niż tarcie, bowiem sprawy kończą się w sądzie, w wyniku czego Loth i Kostrzewski zakładają własny zespół o nazwie KAT & Roman Kostrzewski, Kostrzewski zapowiada też wtedy wydanie swojego solowego materiału.

W rok 2005 Katem rządzi w efekcie tarć, Piotr Luczyk. Przyjmuje on nowego perkusistę Mariusza Prętkiewicza, drugim gitarzystą zostaje natomiast Jarosław Gronowski. Wokalistą zostaje Henry Beck. W ten sposób w roku 2005 ukazuje się w Polsce i za granicą nowy album zatytułowany Mind Cannibals. Płyta została nagrana w całości w języku angielskim, jednak nie przynosząc spodziewanego sukcesu ani kraju, ani za granicą.

W muzyce pierwszych albumów Kata widoczne są wpływy nowej fali brytyjskiego heavy metalu, jednak zespół szybko wypracowuje sobie styl charakterystyczny ze względu na każdy instrument, bowiem można dostrzec znakomite umiejętności wszystkich członków zespołu. Surowa pierwsza płyta w warstwie tekstowej jest pełna buntu antyreligijnego: wystarczy wymienić choćby Czas zemsty lub Diabelski dom. Płyty kolejne są ewolucją w stronę thrash a nawet death metalu, gdzie
grupa wypowiada się na temat mistycyzmu, okultyzmu i magii.

Najnowsze dzieło Kata, czyli grupy liderowanej przez Piotra Luczyka, Mind Cannibals, zawiera tematy aktualne społecznie, co sugeruje sama jej nazwa albumu Mental Cannibals.