Echo to podobnie jak pogłos rodzaj efektu przestrzennego, jednak wykorzystywanego dużo częściej niż pogłos. Technicznie występuje najczęściej pod nazwą delay (z j. ang. opóźnienie, jednak jest to nie tyle samo opóźnienie dźwięku, ile sygnał oryginalny wzbogacony o jego opóźnienie i kilkukrotne powtórzenie i wyciszenie, co daje efekt echa). Możemy zastosowania tego efektu podzielić na dwie główne grupy. Jedno z nich jest podobne jak w przypadku pogłosu – nadanie brzmieniu nieco przestrzeni i tzw. „powietrza”. Drugie zastosowanie jest już nieco bardziej kreatywne – odpowiednio ustawiony delay zagęści grane przez nas dźwięki, wpływając na ostateczną partię, którą wykonujemy. W praktyce wygląda to tak, że między dźwiękami, które gramy, wtrącane są inne na podobnej głośności, które wynikają z powtórzenia ustawionego w delayu, dzięki czemu partia staje się bogatsza i bardziej intensywna. By to uczynić jednak sensownie i zgrabnie, należy ustawić delay wg odpowiednich jednostek nutowych. Dawniej można było to zrobić za pomocą kalkulatora, dzisiaj jest sporo urządzeń wspomagających tą czynność. Prekursorem i mistrzem tego stylu jest gitarzysta grupy U2 – The Edge.