Już w XVI wieku powstały pierwsze pojazdy konne, które służyły do przewozu pasażerów oraz przesyłek pocztowych. Ich nazwa dyliżans pochodzi od francuskiego słowa diligence czyli pośpiech. Były to zamknięte pojazdy kołowe mieszczące od czterech do kilkunastu osób, ich bagaże oraz przesyłki pocztowe. Zaprzężone były w czwórkę lub szóstkę koni, zmienianych co czterdzieści – pięćdziesiąt kilometrów na tak zwanych stacjach postojowych ( konie rozstawne). Poruszały się one na stałych trasach i według ustalonego rozkładu jazdy. W dyliżansie z przodu, na tak zwanym koźle, siedzieli woźnica i konduktor, natomiast bagaże i przesyłki było rozmieszczone z tyłu pojazdu oraz na dachu. Dyliżansy były przez długi czas niezastąpionym środkiem komunikacji masowej. Przyczyniły się one do rozbudowy systemu utwardzanych dróg, budowy hoteli, zajazdów i stacji pocztowych. Dyliżansy kursowały nie tylko na trasach krajowych ale również na zagranicznych. Odegrały olbrzymią rolę w rozwoju Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej.