Dwupłat to samolot, który opiera się o układy konstrukcyjne płatowców. Posiada on dwa płaty nośne umieszczone jeden nad drugim. Najczęściej górny płat jest dodatkowo umieszczony nad kadłubem w którym znajduje się pilot i umieszczony na wspornikach, które łączyć będą go z dolnym płatem. Czasami górny płat mocowany jest także bezpośrednio do górnej części kadłuba. Dolny płat natomiast jest bezpośrednio połączony z jego dolną częścią, czasami także całkowicie pod nim. Układ płatów górnego i jednocześnie dolnego nosić będzie nazwę komory. Zaletą takowych samolotów będzie przede wszystkim dosyć duża powierzchnia nośną skrzydeł przy mniejszej rozpiętości, niż w przypadku między innymi jednopłatów. Z drugiej jednak strony ich opór aerodynamiczny jest o wiele większym. Samoloty te z tego też powody posiadały lepszą zwrotność i krótszy okres startu jak i samo lądowaniu, natomiast jednak ich prędkości maksymalne były mniejszymi niż w przypadku jednopłatów i bardzo rzadko przekraczały barierę czterystu kilometrów na godzinę. Zaletą układów dwupłatowych w początkowych okresach rozwoju lotnictwa był między innymi fakt, że takowa konstrukcja przestrzenna w komorach płatowych usztywnionych rozpórkami pozwalała na uzyskanie o wiele większej sztywności i wytrzymałości. Odmianą tego rodzaju samolotu będzie trójpłat, jak sama nazwa wskazuje posiadający trzy płaty. Zbliżony jest on konstrukcyjnie jedna do dwupłatu, a dodatkowo para skrzydeł znajduje się pomiędzy płatami górnym oraz dolnym.