Easy listening to gatunek powstały w połowie XX wieku, i ze względu na swoją specyfikę jest okręslony symbolicznie. Jak sama nazwa wskazuje, z języka angielskiego „easy listening” to łatwe słuchanie. Wpisuje się więc w ten gatunek kilka gatunków, takich jak jazz, pop, swing, soft rock, soft pop, a także new age. Jednak nie gatunki to są ważne, a raczej lekkość wykonania i mało skomplikowane i wpadające w ucho melodie i ogólnie wyciszona i spokojna nastrojowość. Taką muzykę często usłyszymy jako podkład do wszelkiego rodzaju imprez, na statkach, podkład do prezentacji multimedialnych, programów przyrodniczych i w różnych miejscach publicznych. Istnieje też szereg wykonawców, którzy specjalizowali się w wykonywaniu muzyki, którą można określić mianem easy listening. W latach 50 był to Frank Sinatra, a w późniejszym okresie np. Barbara Streisand. W Polsce trudno teraz dostrzec wykonawców wpisujących się w taki trend, ale do easy listening można zaliczyć niektóre utwory Ani Dąbrowskiej, przy czym są one jednak dużo ciekawsze aranżacyjnie. Gatunek taki zazwyczaj jest ignorowany, a nawet wyśmiewany przez prawdziwych fanów muzyki, którzy w muzyce poszukują czegoś więcej. Easy listening będzie więc skierowny do mało wybrednego odbiorcy zwykle nieinteresującego się muzyką. W dzisiejszych czasach muzykę taką dość często można spotkać na sprzedawanych w marketach składankach.