Jest to broń w postaci materiału wybuchowego w specjalnej obudowie razem z detonatorem czyli zapalnikiem. Niszczy obiekty siłą energii wybuchu rażąc odłamkami lub wywołując pożar. Ten gatunek broni zalicza się do broni masowego rażenia. Niektóre z nich zamiast materiału wybuchowego mają atomowy, biologiczny lub chemiczny ładunek bojowy. Tego określenia najczęściej używa się do amunicji zrzucanej z samolotów jak bomby lotnicze jak i głębinowe, stacjonarne, przenośne. Najczęściej używane w celach kryminalnych czy terrorystycznych. Jest bomba głębinowa, lotnicza, paliwowo-powietrzna, elektromagnetyczna. Jedne z tych bomb są burzące, odłamkowe, burząco-odłamkowe, kulkowe, oświetlające, błyskowe, sygnalizacyjne, oraz propagandowe. Do bomb masowego rażenia należą bomby atomowe, biologiczne, chemiczne, jądrowe, termojądrowe, próżniowa i brudna bomba. Każda z tych bomb jest niebezpieczna i sieje straszne spustoszenia. Najsłynniejszą z bomb była rzucona na Hiroszimę i Nagasaki, których skutki odczuwane są do dziś.

Bomba dymna

Należy do gatunku bomb lotniczych i napełniona jest masą dymotwórczą w wydzielającą dym o działaniu obojętnym lub łzawiącym. Takie bomby używa się do maskowania obiektów strategicznych, osłony manewru wojsk przed nieprzyjacielem oraz oślepienia lub zdezorientowania wojsk przeciwnika. Używana podczas II wojny światowej, Iraku czy Afganistanie. Wiele wskazuje na to, że nadal będzie używana, bo spełnia swoją rolę. W zależności od wymagań bądź rozkazów, sytuacji, jaka wynika, taki jej rodzaj jest stosowany.

Bomba jądrowa

Bomby takie wykorzystują wybuchy oparte na reakcji jądrowej materiałów rozszczepialnych lub reakcji kombinowanej. Rozszczepienie powoduje synteza. Budowę i ciężar ma zbliżony do bomby lotniczej, a jej zasadniczymi elementami są ładunek jądrowy, urządzenie zapłonowe, powłoka metalowa. Bomby takie w zależności od mocy są stosowane przez lotnictwo bezpośrednio na polu walki lub zrzucone na obiekty strategiczne. Sama moc bomby może się wahać od kilku kiloton do kilkunastu megaton. Broń jądrowa została użyta podczas II wojny światowej.

Brudna bomba

Celem tej bomby jest rozsianie materiału radioaktywnego i doprowadzenie do promieniotwórczego skażenia terenu. Można wykorzystać do wybuchu klasycznego materiału wybuchowego. W konstrukcji jest łatwiejsza do wykonania niż jądrowa, dlatego istnieje możliwość wykorzystania jej przez terrorystów. Głównym materiałem do jej konstrukcji są izotopy promieniotwórcze. Takie przypadki zdobycia materiałów już się wydarzyły. Usuwanie skutków po takiej bombie jest bardzo kosztowne, bo trzeba praktycznie usunąć wszystko. Naukowcy pracują nad piankami, żelami czy emulsjami, które by usunęły napromieniowanie.

Rurobomba

Jest to zamknięta bomba w szczelnym pojemniku, co powoduje wzrost ciśnienia gazów przed rozerwaniem. Skuteczność wobec ludzi i zwierząt powstaje w wyniku detonacji i przypomina rozerwanie pocisku odłamkowego lub granatu obronnego. Jeśli się natnie pojemnik to efektywność wzrasta. Umieszcza się w tym także kulki, gwoździe, szrapnele, nakrętki. Broń tego typu jest bardzo łatwa do wykonania, bo bardzo łatwo dostać materiał i jest brak możliwości identyfikacji. Jest też bardzo drastyczna i bolesna.

Bomba elektromagnetyczna

Bomba ta służy do zniszczenia urządzeń elektronicznych wroga za pomocą silnego impulsu elektromagnetycznego EMP. Często jest określana jako humanitarna. Nie wywołuje u ludzi żadnych strat lub bardzo małe. Rozregulowuje prace rozrusznika serca. Wysyła niezwykle silną falę elektromagnetyczną, której moc osiąga miliardy watów. Fala ta należy do zakresu mikrofalowego i rozchodzi się w otaczającej przestrzeni i dociera do wszystkich urządzeń elektrycznych i magnetycznych powodując zmiany napięcia w obwodach i zakłócając ich pracę. W konstruowaniu takiej bomby przodują Stany Zjednoczone i została użyta w Iraku podczas pierwszych dni wojny. Koszt produkcji takiej bomby jest niewielki, a najmniejsze z nich mieszczą się w małej walizce i jest większy zakres zastosowania tego rodzaju broni. Jest wykorzystywana przez terrorystów i innych przestępców.

Cloudmaker

Jest to największa bomba konwencjonalna używana przez US Air Force w 1944 roku. Transportować mógł ją tylko potężny bombowiec, który przebudowany zabierał dwie takie bomby. Po zrzucie miały wdrążyć się w ziemię i wywołać efekt taki, jak trzęsienie ziemi. Wierzchołek jej jest specjalnie wzmocniony, aby nie uległ deformacji przy upadku. Była zespawana z sześciu segmentów. Robiono próby, ale do produkcji na masową skalę nigdy praktycznie nie doszło. Bomba ta do dzisiaj nie została wyprodukowana. Zarzucono też jej próby.