Istnieje wiele różnego typu urządzeń. W historii między innymi zapisały się również urządzenia szyfrujące. Szczególnie odegrały one rolę w przypadku kodowania informacji i historycznego odkodowywania coraz to nowych systemów szyfrujących. Jednym z najbardziej znanych urządzeń w tej kategorii była Enigma. Jednocześnie należy pamiętać o tym, że w swoim czasie praktycznie wszystkie armie posiadały jakieś swoje systemy szyfrujące i przygotowane do tego celu urządzenia. Ponadto szyfrowanie wiadomości znane już było nawet w starożytności i wtedy to pojawiły się pierwsze, dosyć jeszcze prymitywne bądź niezwykle ciekawe i wprost intrygujące urządzenia do szyfrowania. Wśród w ogóle urządzeń szyfrujących, na które warto jest zwrócić uwagę znajdują się między innymi Lacida, dysk Jeffersona, Skytale, Purple, maszyna Lorenza czy chociażby TgS-1 Dudek i wiele innych. Za każdym razem wymyślano taki system, który byłby znany tylko i wyłącznie jednej stronie wojny, tej właściwej, a pozostali nie potrafiliby go rozszyfrować i odczytać wiadomości.

Dysk Jeffersona

Jest to urządzenie, które składa się z dwudziestu sześciu dysków, wokół których w praktycznie losowy sposób rozłożone zostały litery alfabetu. Pierwszy raz urządzenie to zostało wynalezione pod koniec osiemnastego wieku przez Thomasa Jeffersona, ale nie było ono wtedy zbytnio popularne. Zostało ono użyte tak naprawdę dopiero pod koniec dziewiętnastego wieku przez kryptologa francuskiego pochodzenia, Etienne’a Bazeriesa, przed pierwszą wojną światową przez oficera armii Stanów Zjednoczonych, a w latach 1923 do 1942 wykorzystywane było jako M-94.

Skytale

Jest to swoista metoda szyfrowania, która wykorzystywana była już w starożytnej Grecji, głównie przez Spartan. System ten opierał się na tym, że na laskę nawijano pasek pergaminu. Teksty wypisany był na stykających się brzegach. Właściciel czy po prostu posiadać drugiej laski, o praktycznie identycznej grubości, mógł niezwykle szybko odczytać ów tekst, który zapisany był na pierwszej lasce z tej serii. Była to dosyć prosta metoda szyfrowania, niezwykle popularna w starożytności, a w średniowieczu praktycznie całkowicie zapomniana.

Lacida

W swoim czasie była to maszyna szyfrująca, która projektowana była przed drugą wojną światową dokładnie przez polskie Biuro Szyfrów. Jej celem było użycie jej przez polskich wyższych dowódców w czasie wojny. Jej nazwa pochodziła od inicjałów twórców tej maszyny, a mianowicie Karola Gwidona Langera, Maksymiliana Ciężkiego i Leonarda Stanisława Danilewicza bądź też ewentualnie jego brata Ludomira Danilewicza, co nie zostało do dzisiaj potwierdzone. Obecnie maszyna ta jest tylko i wyłącznie obiektem historycznym, znajdującym się w muzeum.

Enigma

Była to niemiecka, względnie przenośna maszyna o przeznaczeniu szyfrującym. Jest ona najsłynniejsza na świecie. działała ona na zasadzie obracających się wirników. Została ona opracowana przez Artura Scherbiusa. Potem produkowana była na większą skalę przez wytwórnię Scherbius&Ritter, która została założona w 1918 roku. Enigma stosowana była w latach dwudziestych dwudziestego wieku. Potem została ona zaakceptowana przez wiele krajów. W trakcie drugiej wojny światowej była przede wszystkim wykorzystywana przez siły Niemiec, ale i innych współpracujących z Niemcami państw.

Purple

Jest to typowo amerykańska maszyna elektryczna, które zadaniem jest szyfrowanie danych. Została ona wymyślona przez naukowców amerykańskich na terenie Stanów Zjednoczonych. Była ona opracowana praktycznie na bazie niemieckiej maszyny Enigma. Była ona również stosowana przez armię japońską podczas drugiej wojny światowej do generowania różnego typu kodów, które akurat wtedy były potrzebne. Należy przyznać, że nigdy nie zyskała ona dużej popularności, ale jest jedną z niewielu wymyślonych przez USA, więc dlatego też warto jest o niej wspomnieć.

Maszyna Lorenza

Posiada ona kilka jeszcze innych nazw, jak Lorenz-Chiffre, Schlusselzusatz, Lorenz SZ40 czy Lorenz SZ42. Została ona wymyślona i używana w trakcie drugiej wojny światowej przez de wszystkim dla przekazu informacji przez dalekopisy. Z kolei Brytyjczycy określali jej komunikaty jako ryby, a samą maszynę jako tuńczyk. Służyła ona przede wszystkim do komunikacji wysokiego szczebla. Tam też można było wykorzystywać ową dosyć ciężką maszynę, dalekopis i dedykowane różne łącza. Z wyglądu przypominała ona trochę Enigmę, gdyż korzystała z wirników, ale system jej działania był inny